Logopedia to nauka zajmująca się etiologią i patogenezą zaburzeń mowy, ich rozpoznawaniem, zapobieganiem oraz usuwaniem. Interesuje się wychowaniem pod względem mowy, czuwaniem nad jej prawidłowym rozwojem i doskonaleniem oraz nauką mowy w przypadku jej braku lub utraty. Neurologopedia to specjalizacja logopedii, której tematem zainteresowań jest diagnoza i terapia różnych postaci zaburzeń komunikacji spowodowanych uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego zarówno w przypadku dzieci jak i osób dorosłych.
Do najczęstszych zadań logopedy należą:
Bardzo ważnym zadaniem logopedy w naszej placówce jest także profilaktyka logopedyczna, która ma na celu nie tylko zapobieganie wadom wymowy czy opóźnionemu rozwojowi mowy, ale także wczesne wykrywanie zaburzeń ze spektrum autyzmu, ryzyka wystąpienia dysleksji, itp.
Pediatria to zawiła i skomplikowana gałąź medycyny, obejmująca opiekę nad dzieckiem zdrowym, w tym profilaktykę, bilanse zdrowia, jak i diagnostykę oraz leczenie ostrych i przewlekłych chorób wieku dziecięcego.
Pediatrzy opiekują się dziećmi od 0 do 18 roku życia, jednak niekiedy również, często na prośbę rodziców, starszymi pacjentami, zwykle z chorobami przewlekłymi.
Zróżnicowana pula pacjentów wymaga specjalnego podejścia, umiejętności stworzenia atmosfery spokoju, szybkiego oswojenia z odmiennymi i stresogennymi warunkami w gabinecie lekarza. Dlatego wybierają ja ci, którzy lubią dzieci i potrafią z nimi współpracować.
Szeroki zakres działań, obejmujący fachową ocenę stanu zdrowia, wykrycie subtelnych objawów choroby w grupie pacjentów, którzy nie zawsze potrafią zwerbalizować swoje dolegliwości, wymaga uwagi, umiejętności obserwacji, szerokiej wiedzy oraz dużego doświadczenia.
Pediatrzy zajmują się chorobami najczęstszymi w okresie rozwoju: układu oddechowego (infekcje, astma oskrzelowa), pokarmowego (biegunki, bóle brzucha, alergie), układu moczowego (zakażenia, wady), jak i rzadszymi: zaburzeniami endokrynologicznymi, chorobami reumatycznymi, metabolicznymi, czy chorobami układu krążenia. Współpracują z pediatrami, którzy po skończeniu specjalności ogólnej, wybrali dodatkową specjalizację szczegółową, jak: neurologia, gastroenterologia, pulmonologia dziecięca etc.
Seksuologia jest dziedziną z pogranicza medycyny i psychologii. Trudności w funkcjonowaniu seksualnym często wymagają pomocy lekarzy i zastosowania farmakoterapii. Równie ważne i skuteczne okazuje się specjalistyczne oddziaływanie psychologiczne.
Pierwsze spotkania z psychologiem pracującym w obszarze seksuologii mają charakter konsultacji. Psycholog zbiera dokładny wywiad seksuologiczny, dotyczący zgłaszanych trudności, funkcjonowania seksualnego, ogólnego funkcjonowania i stanu zdrowia a także rozwoju seksualnego.
Do najczęściej zgłaszanych trudności w funkcjonowaniu seksualnym należą m. in.:
Utrata radości z seksu, lęk przed podjęciem relacji seksualnej, brak poczucia atrakcyjności seksualnej, wszystko co utrudnia satysfakcję z życia seksualnego może być obszarem do konsultacji ze specjalistą. Dzięki odpowiedniej diagnozie psycholog może zaproponować odpowiednie oddziaływanie terapeutyczne, psychoedukacyjne lub - jeśli zachodzi taka konieczność - zasugerować konsultację z innym specjalistą (urologiem, ginekologiem, neurologiem, itp.).
EEG - nieinwazyjne badanie czynności bioelektrycznej mózgu za pomocą elektroencefalografu. Badanie służy przede wszystkim diagnostyce padaczki. Jest jednak niezwykle użyteczne w różnicowaniu padaczki oraz diagnostyce takich chorób jak:
Badanie może być wykonane z rejestracją video, co daje możliwość obserwowania czynności mózgu jednoczasowo z objawami u pacjenta, tym samym zwiększając czułość badania. Ma to szczególne znaczenie w przypadku małych dzieci i niemowląt.
PRZYGOTOWANIE DO BADANIA EEG
Badanie jest wykonywane w pracowni EEG przez wyszkolonego technika.
Wykonuje się je w pozycji leżącej lub siedzącej, na wygodnym fotelu. Na głowę mocowane są elektrody w formie czepka, za pomocą żelu lub pasty.
W czasie badanie pacjent będzie poproszony o wykonywanie głębokich oddechów, zamknięcie lub otwarcie oczu, przed oczami pacjenta może także wielokrotnie błyskać lampa błyskowa.
Całość rutynowego badanie EEG trwa ok 20 minut, ale video - EEG trwa do godziny. Należy do tego dodać czas przygotowania do badanie około 20 min. Nierzadko badanie jest kontynuowane do zaśnięcia, tak by zarejestrować czynność mózgu w czasie snu. Niemowlęta mogą zasnąć przy karmieniu.
Badanie jest całkowicie bezbolesne!
Na wynik zwykle trzeba poczekać kilka dni, do czasu opisania badania przez wyszkolonego technika lub lekarza.
UWAGA!
Głowa powinna być dzień wcześniej umyta, bez żadnych żelów i balsamów.
Dorośli: jeżeli badanie ma być przeprowadzone w czasie snu, to pacjent powinien pozostawać przynajmniej 8 godzin bez picia napojów zawierających kofeiny oraz obudzić się wcześniej niż zazwyczaj.
Dzieci: jeżeli badanie ma być przeprowadzone w czasie snu, to powinny być obudzone wcześniej niż zazwyczaj. Nie mogą zasnąć w drodze na badanie EEG - w przeciwnym razie badanie nie będzie mogło być przeprowadzone. Byłoby wskazane, aby dzieci mogły zabrać ze sobą swoją ulubioną przytulankę, kocyk, książeczkę z bajkami, pozytywkę. Pacjenci nie powinni przybyć na badanie EEG na czczo!
Przeprowadza badania psychologiczno - diagnostyczne mające na celu ustalenie stopnia występujących zaburzeń w sferze poznawczej, emocjonalnej i społecznej. Do zakresu tych badań wchodzą między innymi: badania sprawności intelektualnej, w tym ocena deficytów intelektualnych i stopnia degradacji intelektualnej oraz ocena stopnia upośledzenia umysłowego badania zaburzeń osobowości badania zaburzeń psychicznych badania zaburzeń nastroju badania zaburzeń lękowych badanie funkcjonowania w sytuacjach stresowych. Do badań diagnostycznych wykorzystuje się wystandaryzowane testy. Po przeprowadzonym badaniu wystawia się opinię psychologiczną. Powyższe badania psychologiczne między innymi wymagane są u osób ubiegających się o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności, świadczenie rentowe ZUS, KRUS lub ubiegających się o uzyskanie pozwolenia na posiadanie broni, a także osoby kierowane przez lekarzy psychiatrów, neurologów.
Psychoterapia par to specyficzny rodzaj terapii skierowany do małżeństw bądź osób żyjących w związku partnerskim. Wywodzi się ona z tzw. psychoterapii systemowej, gdzie leczeniem objęta jest nie jednostka, ale cały system, a więc grupa rodzinna. Podstawową różnicę miedzy psychoterapią indywidualną a psychoterapią par stanowi podmiot leczenia: tutaj pacjentem jest para, a uwaga skierowana jest przede wszystkim na problemy dotyczące relacji między żoną a mężem czy partnerką a partnerem zaś zdecydowanie mniej na trudności indywidualne poszczególnych osób. Mniej czasu poświęca się też na rozważanie źródeł problemów skupiając się raczej na ich przezwyciężaniu, szukaniu mocnych stron związku i nowych, bardziej satysfakcjonujących sposobów komunikacji. Sesje psychoterapii par prowadzone są przez jednego lub czasami dwóch terapeutów, są dłuższe i zazwyczaj rzadsze niż w psychoterapii indywidualnej (mogą trwać jednorazowo od 75 min do 1,5h i odbywać się na przykład raz na dwa tygodnie). Zazwyczaj psychoterapia par składa się z kilku lub kilkunastu sesji, a więc w przybliżeniu może trwać od 2 do 5 miesięcy.
Psychiatria dziecięca to gałąź medycyny zajmująca się rozpoznawaniem i leczeniem zaburzeń i chorób psychicznych występujących u dzieci i młodzieży. Jest rozległą i niełatwą dziedziną, w której oprócz podstawowych wyzwań psychiatrii lekarz musi brać pod uwagę dynamiczny, ciągle rozwijający się organizm dziecka.
Strona 1 z 2
E-mail: