Trudne rozmowy o seksie

Nikt nie ma wątpliwości, że ze złamaną nogą, kaszlem lub gorączką czy innymi objawami choroby należy udać się do lekarza. Coraz łatwiej jest też podjąć decyzję o wizycie u psychologa, Polacy są coraz bardziej świadomi, czym jest np. depresja, zaburzenia lękowe, zgłaszają się do specjalisty. Chętniej korzystają z takich form pomocy, które poprawiają jakość ich życia i umożliwiają lepsze poznanie i rozumienie siebie.

O seksie, zwłaszcza wtedy, gdy nie jest satysfakcjonujący, nadal jednak jest bardzo trudno rozmawiać. A seksualność jest przecież naturalnym elementem życia każdego człowieka. Każdy, niezależnie od wieku, miejsca zamieszkania, poglądów politycznych czy wyznania jest istotą seksualną. Mimo że w mediach i literaturze nie istnieje tabu seksualne, a treści seksualne są powszechnie dostępne, to gdy dochodzi do rozmów o własnym doświadczeniu, szczególnie jeśli stwarza trudności i nie jest satysfakcjonujące, zaczyna brakować słów. Co więcej, często to właśnie porównanie z nierealnie doskonałym życiem seksualnym bohaterów filmów, piosenek, książek budzi wstyd utrudniający przyznanie się do własnych niepowodzeń.

To, że niektórym nadal jest trudno rozmawiać o seksie, ma swoje źródło już w domu rodzinnym. Dziecko kształtuje swoją seksualność od najmłodszych lat. Gdy rodzice unikają tematu seksu, bywają zakłopotani, wysyłają dziecku komunikat „o tym się nie rozmawia”, „to wstyd”. Zaniedbanie edukacji seksualnej dzieci odbiera im możliwość zdobycia umiejętności mówienia o seksie. Jeśli w domu nie mówi się wcale, a poza domem częściej mówi się w formie np. wulgarnych żartów, to często brak odpowiednich słów nasila wstyd przed rozmową z partnerem, czy poproszeniem o pomoc specjalisty.

Pierwszym miejscem, gdzie osoba przeżywająca trudności w funkcjonowaniu seksualnym decyduje się szukać pomocy zazwyczaj jest gabinet lekarski. Pacjenci zgłaszają się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub ginekologa, który rozpoczyna diagnostykę i często znajduje rozwiązanie problemu. Czasami jednak niezbędne okazują się bardziej specjalistyczne badania. Warto wtedy szukać pomocy u lekarza seksuologa. Specjalistyczna diagnostyka medyczna i odpowiednie oddziaływanie medyczne (np. poprzez farmakoterapię) jest skuteczną metodą leczenia zaburzeń seksualnych. Jednak jeśli, wyniki badań okazują się prawidłowe, podłoża problemów z seksem należy szukać gdzieś indziej.

Kolejnym miejscem, gdzie można szukać pomocy jest gabinet psychologa. Problemy seksualne często mają podłoże psychologiczne. Dla przykładu: brak seksu w małżeństwie, frustrujący dla jednej, lub też obu stron, może być skutkiem niezrozumienia, braku zaufania, zabiegania, braku czasu na rozmowy lub innych problemów narastających od dłuższego czasu. Stres, zapracowanie, mogą nasilać napięcie, konflikty a nawet niechęć do kontaktów seksualnych. Przyczyn trudności seksualnych może być wiele, mogą mieć np. związek z relacją z obecnym partnerem, ale też z przeżyciami z przeszłości, z tym, jak przeżywamy samych siebie, z brakiem akceptacji swojego ciała, z niską samooceną lub być efektem różnych innych problemów. W takich sytuacjach farmakoterapia może nie przynieść oczekiwanych efektów, a nadzieję na zmianę daje terapia. Warto spróbować przełamać wstyd, czy lęk i dać sobie szansę na poprawę jakości swojego życia.